Floghavre, klining og kanskje svigermor?

Mange har nok venta på at det skal bli litt action på garden i Hølen. Og det var nok store forventningar til denne veksa episode av Jakten på kjærligheten.

Det var vel ganske uskyldig det heile. Det som eg lika med denne dagen var å vera ute i åkeren og finne floghavre. Og sjølsagt fekk me eit langt foredrag om floghavre av Rolf. Ja, ja, det er kjekt å kunne hvis ein blir bondekjerring på korngård.

 

 

Me hadde det veldig moro denne dagen under innspelinga. Været var flott. Og kan det bli vakrere enn ein stor kornåker i sommarvær. Og Rolf var i storform. Kyssingen var flott. Ein blir aldri for gammal til å leike.

http://www.tv2.no/underholdning/9450955/

Og så var det flotte familien da. Mamma var ei fantastisk dame godt over 80 år. Heile familien tok oss i mot med åpne armar. Det var iallefall ikkje eit negativt møte. Så det er eit stort pluss på vektskåla. Og mor ville absolutt anbefale sønnen.

Kvelden var kjempekoselig. Etter kvart flytta me inn i stoga. Der var det ikkje så mykje plass. TV teamet tek stor plass. Og for å få filma rundt bordet måtte tre sterke menn flytte den megastore lysekrona over bordet. Så filming er litt av kvart.

Eg hadde ein veldig fin dag, det er kanskje eit potensiale her………

Noko anna. Det er artig og å følge dei andre friarane. Ser at fleire er litt frustrerte over situasjonen dei er i. Finn liksom ikkje ut om det er eit utgangspunkt for eit forhold.

Til neste veke blir det nok meir alvor. Og Kristin stiller krav. Og tre skal bli til to.

 

 

Jaktsesongen er forlenga med ei veke

Så blei eg bedt med ei veke til. Ja det seier eg ikkje nei takk til.

Det er jo nokre månader sidan me spela inn desse episodane. Det er derfor ikkje lett å hugse kva som skjedde heile tida og i kva for ei rekkefylje. Men det minnar TV2 meg på kvar måndag.

I kveldens episode har me kosa oss i strålande sommarvær på den fine garden til Rolf. Dagane har gått og me blir meir og meir husvarme og gode venninner. Me har spela dart. Konkurranseinstinktet blir drege fram. Alle vil gjerne bli den beste. Ingen likar å tape. Og slik er det vel med utstemminga også. Ingen vil heim. Men om det er for å kapre bonden eller om det er for det har vore så hyggeleg. Ja, det er ikkje noko svar for meg på det etter denne episoden heller.

Det blir litt hektisk ein morgon rundt frukosttider. Kristin tok for seg Rolf og ba han snart begynne å vise nokre følelsar for damene. Det går ikkje å bare snakke om skurtreskar og havre. Rolf er ein gentleman og behandlar all likt. Men det er ganske frustrerande for friarane. Etter at Kristin hadde gjeve klar beskjed om at dette ikkje var greit, og at me friarane hadde bydd på oss sjøl han nå verkeleg skjerpe seg eller så var nokon av oss usikre på om det var vits i å fortsette. Rolf kom og ba meg på ein liten prat. Vil du reise hjem? Nei det vil eg nå ikkje. Men eg la ikkje skjul på at eg var like frustrert som Kritin over oppførselen og mangel på hint om han i det heiletatt var interessert i nokon av damene.

Og som de ser. Me er fortsatt på garden. Ewa måtte forlate oss. Og det var leit. Ho var et muntrasjonsråd. Trillande latter i tide og utide. Det kjem me til å savne. Men nokon måtte reise og denne veka blei det Ewa.

Som TV2 visa i eit lite klipp blir det i åkeren det skjer neste veke. Og for alle oss friarane si skuld håpar eg Rolf trår til å visar litt følelsar.

Eg synes dei unge gutane var skikkeleg fine til å by på seg sjøl i kveldens episode.

Men kjær venner: fylg med neste veke også.

Kvart barn er ein moglegheit

For oss som jobbar med frivillighet er søndagen i dag ein viktig søndag.

50 innsamlingsbøsser er delt ut til velvillige bøsseberarar i vår kommune. Og frå kl 13 er dei på vegen. Då håpar eg at de som får besøk tek vel imot bøsseberararen. For kva er vel viktigare enn barna? Og i år er det barna det dreiar seg om. UNICEF jobbar over heile verden.

I dag er det slik at eit av fem barn i krigs- og konfliktområder står uten skulegang. Når barn i krig og konflikt ikkje får utdanning, står eit heilt lands framtid på spel. Årets TV-aksjon skal gje skulegang og håp til barn i Colombia, Mali, Syria, Pakistan og Sør-Sudan. UNICEF jobbar hardt og målretta for at barn ikkje skal få øydelagt framtida på grunn av vaksnes kriger og konflikter.

I Syria er halvparten av alle syriske barn på flukt frå krigens grusomheter. 10 millionar barn står heilt uten skulegang. To tiår har råka skulesektoren. UNICEF skal via TVaksjonsmidlane gje utstyr til 230 000 elevar, bygge opp att 800 klasserom, gje lærarane undervisning.

Colombia har vært prega av borgerkrig og interne konflikter i meir enn 50 år. I dag har ein av fem unge i Colombia verken jobb eller skuletilbud. Med årets TV-aksjon skal UNICEF bidra til å skape trygge læringsmiljøer og gje lærarane og rektorar teknikker til å minimere konfliktnivået. TV-aksjonsmidlane skal også gå til å identifisere områder med landminer og drive opplysningsarbeid for å forhindre at folk blir skada og drept av miner og eksplosiver.

Sør-Sudan har vært herja av borgerkrig sidan 2013. 51 prosent av barn i skulealder får ikkje utdanning, og Sør-Sudan har med det verdens høgaste andel barn som ikkje får gå på skule. Klasserom er overfylt, det er mangel på undervisningsmateriell, og barn har ikke tilgang til reint vatn eller toaletter.  Med midlane fra årets TV-aksjon skal UNICEF få 24 000 barn tilbake på skulen, utdanne 1100 lærere og gje 90 skular og lærestader, leiker og rekreasjonsutstyr.

Nord i Mali står meir enn 300 000 barn mellom 7 og 15 år utan skulegang.  TV-aksjonen vil gjere UNICEF i stand til å gje skuleutstyr til 100 000 barn, rehabilitere 25 skular, gje 1000 lærarar opplæring i psykososial støtte og til å gje 400 skular solcelledriven interaktivt undervisningsopplegg.

Pakistan er landet med høgast andel barn utafor skulen i Sør-Asia. Målretta angrep på skular og pågående konflikter som sender mange på flukt, er blant årsakene til at barn mistar skulegang. Med TV-aksjonsmidlane skal UNICEF gje 15 600 barn i kriseområder tilgang til læring, trene 520 lærere og opprette 520 lokale læringssentre.

 

 

Sjøl skal eg ut å kjøre med bøsse i dag. I denne grisgrendte kommunen er det mange vegar og krokar som skal ha besøk. Eg er heldig å ha med meg ein kjentmann for det er ikkje bestandig lett å finne fram i dei grendene ein ikkje er kjent.

 

Banken er som vanleg åpen og tek i mot og tel opp alle pengane. Her er det gulrotkake og kaffe å få. Ordføraren kjem ein tur for å fylge med og prate med folk. Så dette blir ein fin dag.

Eg seir tvi, tvi og lykke til.

 

 

Cowboyboots og sommerkjole. Det er Jakten på kjærligheten det

 

Ingen måtte reise heim i denne vekas episode av Jakten på kjærligheten  i Vestby.

I kveld har me dansa og ledd. Kosa oss på tur langs vakre Hølenselva. For meg som har budd i denne vakre kommunen i meir enn 25 år var det eit hyggeleg gjensyn med gamle stiar. Når  barna mine var små og sommaren bare var varm og god, ja då var ferien vår å dra på badestrendene langs Oslofjorden i Vestby kommune. Og det var menge perler på denne kyststrekninga. Me var i Hvitsten, Kroken, Emmerstad og Son. Ungane var kvithåra og mørkebrune heile sommaren. Livet var enkelt då. Mødre var heimeverande og tok seg av barn og hus. Nokon av oss var heldige og disponera familiebilen ein dag i ny og ne. Det var ikkje to bilar i familien den gong. Og nokon av oss hadde menn som jobba heile sommaren. Men den som hadde bil leste inn nabokvinner og barn. Me kjørde gjerne to turar. Så låg me på stranda heile dagen. Me fylde kjølebagar med saft, brødskiver og anna godt. Eg ser tilbake på denne tida som ei av dei beste i livet.

 

I kveldens episode skulle eg by litt på meg sjøl tenkte eg. Ein kan ikkje forbli heilt anonym i ein slik serie. Eg elskar musikk og dans. Er inga danseløve eller sangstjerne. Men eg dansar ofte på stovegolvet med meg sjøl og drøymer meg litt bort. Ikkje alle er så heldige å ha ein å danse med. Så nokon kjenner seg kanskje igjen?

Musikk er ein del av min dagleg vitamininnsprøyting. Eg har musikk på soverommet, TV stova, kjøkkenet og i bilen. Som bygdejente med ungdomstida på siste halvdel av 60talet var countrymusikk ein vesentleg del av ungdommen min. Og det er musikk eg fortsatt gjerne høyrer på. Så når eg skulle finne på noko individuelt i episoden måtte det bli noko med musikk. Men eg hadde gitt ei av ungane ein lovnad når eg skulle vera med i programmet: «Lov at du ikke synger på TV mamma!» Altså tydeleg ingen sangdiva dette her. Sjøl om eg gaular dagen lang. Så då blei det dans då sjøl om eg ikkje er danseløve.  Eg har aldri dansa linedance før nesten. Så det blei liten tid til å øve. Eg fann fram på Youtube og sette igang. Enkel trinn. Det enkle er ofte det beste.

Men litt utstyr måtte også til. Så eg kjenner ei av linedancestjernene i bygda. Berta. Eg ringde og atter ein gong laug eg på meg at eg skulle i jentefest og overraske med et linedancenummer. Kanskje ho hadde ein hatt og boots å låne bort. Og ja det hadde ho. Dagen etter stod Berta på kontoret. Eg sukka og sa det var venskeleg å lære noko dans på så kort tid. Berta kasta jakka og me sette i gang øvelse på det vesel kontoret med døra igjen.  Og slik blei det denne dansen. Heime foran speilet i gangen blei det opptreden fleire kveldar med Dennis og Dina som publikum. Og dei synes eg var fortreffeleg. Til slutt tenkte eg at det blir som det blir. Og det blei det jo og. Jentene var i allefall overraska og ville gjerne dansa meir. Moro. Men bonden som hadde skrytt litt på seg at musikk og dans var ein viktig del for han, var vel ikkje så interessert kanskje? Eg fekk nå kjenne litt på armkroken til Elton Johns Nikita da. Og så hadde me det veldig moro. Det skulle jo vera ei overrasking for bortsett for produsentane. Og dei hjelpte til og styra på. Mykje lærde eg om musikkrettigheter oa. Musikken eg valde måtte vera blant dei låtane TV2 har rettighetar til å spela på TV. Og det fann eg.

Med litt meir tid til overs er linedance noko eg gjerne gjer meir av saman med andre. Er det nokon her i bygdi som vil vera med kan me få til ein kveld i veka her i Seljord. Ta kontakt! Humøret stig når ein dansar og har fin musikk.

Hølen. Bildene er lånt

Turen langs elva blei fin. Bonden gjekk bak oss til tider og bedømde baksida til friarane. Mi bakside kan eg ikkje få gjort noko med hvis eg ikkje skal sprøyte inn noko botox eller lignande. Det har eg ingen tankar om å gjera. Så det får nå bli som det er. Det heile var meint i ein humoristisk tone frå bonden og me tålte dette godt.

Det blei atter ein flott dag på garden til Rolf. Rolf er gjestfri men slit litt med flørtinga. Han vil så gjerne at alle skal ha det hyggeleg.
Neste veke må ein av oss reise heimatt. Det kan bli meg sjøl om eg gjerne blir med vidare. Men eg må nok innrømme at eg er usikker på kvifor eg vil vera med vidare. Er det pga Rolf eller er det konkurranseinstinktet? Tida får vise.
Fylg med kjære venner!

Jakten på kjærligheten – Flørteuke på damenes gård

Å dra på ferie er alltid litt planlegging på forhånd. Bikkjer skal passas, hagen skal vatnas og blomster ornas slik at dei kan klare seg ei veke uten stell. Og denne gongen var det ikkje ein vanleg ferie. Nei det var TV opptak. Og då vil ein jo sjå best mogleg ut. Pakke dei rette kleda. Forberede seg godt. Travelt.

Når eg fekk beskjed om at eg var invitera av Rolf til gardsveke var det sjølsagt stas. Men og litt pes. Men ingenting «kjem ta seg sjøl» som Vømmøl syng. Mange månader tidlegare hadde eg sagt ja takk til å bli med på Wrightegården på John Fogarthykonsert. Kjempedyr bilett. Hadde gleda meg til det. Me skulle samlas på hytta til ein av jentene og så ha ei hyggeleg helg i tillegg til fin konsert. Og konsertsøndagen var då brått dagen før mi gardsveke hos Rolf. Eg måtte atter lyge på meg ei årsak til ikkje å bli med på weekendturen. Men stilte opp på konserten. Fekk nok ikkje ordentleg konsertopplevelse då det kribla litt i magen for veka som skulle koma.

Men ut på vegen tidleg måndagsmorgon. Og adresse Hølen. Etter avtale med TV2 og produksjonseslskapet skulle eg kjøre mot garden, men parkere og vente på klarsignal for å kjøre inn. Her skulle me koma i tur og orden for dilming og regissering. Eg må sei eg følde meg som ein idiot når eg midt på dagen kjørde opp ein gardsveg og parkera i skuggen (det var steikande sol denne julimåndagen og veldig varm) med nokre hus på begge sider av vegen. Der blei eg sitande gangske lenge før eg fekk klarsignal til å kjøre opp mot Damnes Gård (navnet på garden til Rolf). Eg las Damens gård og tenkte: Du verden han har humor og sjarm denne mannen!

Men eg crusa inn med nyvaska bil og full av entusiasme. Eva hadde kome før meg. Og ho hadde med seg litt deilig drikke som blei servera på terrassen. Og Rolf klemde og tok i mot oss damene etter tur.

Nokon måtte dele rom då huset ikkje var veldig stort. Som det sosiale vesenet eg er meldte eg meg rask til å dele rom. Og Liv blei med. Så me to damene flytta inn på soverommet til Bonden. Han sjøl hadde gjort seg ei seng i leikarhuset. Og der var det ikkje akkurat veldig koseleg. Men me sov godt. Det er sikkert ganske rart å få fire driftige kvinnfolk i hus. Me sjekka sjølsagt badet, wc, kjøkken og anna. Er det reint? Må me vaske? Ja, de kan tenke dere. Litt fnising og tising blei det sjølsagt.

Garden låg nydeleg til med kornåkrar i alle retningar. Eg har budd i Vestby kommune i 25 år då barna var små, så eg er rimeleg godt kjent. Til forskjell frå småbruket og fjellbygda eg er vaksen opp i er åkrar og kollar så langt auga kan sjå i Folloområdet. Lettdreven gardar og store gardar i forhold til det eg er vant til.

Ein nydeleg plass var det. Tunet var fint og velstelt og stabbur og småhus, låve og redskapshus. Traktor på traktor. Her mangla ingenting.

Og som de veit, Rolf er eit rivjern. Han har egen gard, men forpaktar jorda til fire andre gardar. Og i full jobb i tillegg. Korleis kan ha få tid til dame? Og han snakkar om flørteuke. Synes vel ikkje det blei så mykje flørting da. Ja, ja, det vil tida vise. Nå skulle iallefall me damene kose oss og prøve å finne ut om bonden var noko av interesse.

Ellers så må eg sei det er ganske interressant å vera TVkjendis i ei lita bygd som Seljord. I forrige veke kom eg innom på kjøpesenteret vårt ein ettermiddag etter arbeid. Utafor kaféen sat ein gut i tenåra. Eg kjenner godt bestefar og bestemor hans. Han kikka veldig på meg og sa hei i det eg passerte. Eg smilte og svara hei tilbake. Då spurte han: Kva heiter du? Eg sa namnet mitt og han lyste opp og sa: Er det du som er med i Jakten på kjærligheten? Eg kunne bekrefte det. Og han lyste opp. Eg prøva å få til ei samtale om andre ting og lurte på kva han gjorde her. Jau, han selde lodd. Eg lova å koma innom når eg hadde vore i matbutikken og teke ut kontanter. Då skulle eg kjøpe lodd. Når eg kom tilbake var tre gutar til på plass med loddboka. Guten eg hadde snakka med dulta i dei andre og sa: Der er ho! Der er ho! Dei smilte og lurte på om det var meg. Ja det var det nå. Den fyrste spurde: Korleis er bonden? Kva heiter han? Er han hyggelig? Er det moro? Ja kunne eg svara til alt sammen. Men eg spurde kva er det de sel lodd for. Jau det var UNICEF. Så bra seier eg. Kva kan eg vinne? Det var litt usikkert. Men iallefall ei fruktkorg. Eg synes det var flott. Kjøpte lodd og sa at då håpar eg å vinne fruktkorga. Då kom det kjapt i fullt alvor fra den eine fine guten. Ja. Og da må du dele med Rolf. Og nå skulle  dei iallefall fylje med vidare. Ja slik er det å vera kjendis i Seljord.

Og Seljord er ein flott stad å bu. Her får ein alt ein treng: Her er det så greit å handle. Butikkane har det meste av det eg treng. Eg treng ikkje reise noko anna stad for å fornye meg. Eg er nok også meir enn gjennomsnittet interressert i klær og utstyr. Så eg besøker butikkane ganske ofte.

Nå sist veke var eg på Tveitan. Der fann eg ei flott cordbuske. Moro at cordfløyelen er tilbake. Så i morog skal eg tre på meg grå buske og grå genser. Det blir bra.

I tillegg til lekre dameklær er det godt utvalg av garn i 2. etg. Eg strikkar mykje så eg er ein hyppig garnkunde. Og så har dei verdens beste ekspeditrise.

 

Så Seljord har det meste.

 

 

Jakten på kjærligheten fortsett for meg!

Juhu!

Då blir det gardsferie på meg. Gruppedaten var artig. Litt musikk og konkurranse, ja då er me i godt modus. Jentene var spente på denne dagen. Me hadde nå kome fram til 4. dagen me var samla og etterkvart var me blitt godt kjent og hadde det moro sammen. Me gløymde innimellom at me var konkurrentar. Me skulle jo gjera inntrykk på bonden. Me var ikkje på Hoel gård for å feriere. Men det glømde me av og til. Regissørane var flinke til å minne oss på dette for dei såg at me kanskje var litt «laid back». Det gjekk jo veldig klart fram av denne episoden at me som hadde levd ei stund var meir reserverte og utrena i å flørte enn ungdommen. Bonden var vel heller ikkje ein storflørtar han heller. Men det kjem kanskje meir etter kvart.

Som de såg så hadde Rolf pynta opp og servera godteri og drikke med Mjøsa i bakgrunn. Eg elskar søtsaker, så dette var ein god start. Litt aleinetid fekk alle friarane med bonden. Men det er ikkje bestandig så enkelt å vita kva ein skal fortelje om seg sjøl, eller kva ein lurar på om den andre. Under normale omstendighetar kjem jo slike ting litt etter litt etterkvart som ein møtes. Men Rolf fortalde ganske enkelt og greit at han lika meg veldig godt. Så då så. Eg ser nå på TVopptaka at eg er ganske stiv i maska. Er nok ikkje heilt varm i trøya ennå.

Quiz er moro. Og Rolf hadde laga ein fin musikkquiz. Han dela ut kirsebær i hytt og pine til den som greide svara rett. Og at bonden eingong på 60-talet var DJ! Ja, kven hadde trudd det.vEg er veldig glad i musikk. Så dette var også midt i blinken for meg. Men nå gjaldt det å vera kjapp i replikken. Eg fekk meg nokre kirsebær i koppen. Og litt dans blei det, sjøl om bonden ikkje akkurat imponerte oss med dansen sin.

Innimellom alle opptak og alle folka rundt ein (det yrde som ei maurtue på Hoel gård) stelte vertskapet på Hoel gård veldig godt med oss.  Lunsj, kaffe, pledd når me fraus. Ja ingenting mangla. Det var nesten som å vera på eit seminar i fine omgivelsar.

Men det var også små intervju heile dagen med spørsmål om hva føler du nå? Er det litt kjærlighet her? Og kven kan svare på slikt etter nokre kjappe møte? I dag er det ikkje mogleg for meg å hugse kva eg har sagt og svara på mange av desse intervjua.

Som dagen før blei det trykkande og straks alvorleg når me kom til avstemminga og Katarina kom for å høyre korleis me hadde hatt det og kva Rolf hadde kome fram til. Alle ville gjerne vera med vidare. Ingen hadde lyst å gå ut allerede nå. Men to til måtte reise. Og det blei ikkje meg! Det blei Astrid og Heidi. Skulle gjerne hatt med desse glade jentene til garden.

TV2 sitt bilde

Sliten og glad lasta eg inn i bilen og susa heim til Seljord og bikkjer. Eg takka snille venninner for hundepasset. Den eine som ikkje visste noko om opplegget mitt lura på korleis kurset hadde vore. Eg måtte jo finne unnskyldning når eg skulle vera borte i ei heil veke. Eg følge meg som ein kjeltring som laug på meg eit kurs på Hedmarken.

Tilbake på jobb var det travelt og andre ting som opptok meg. Men innimellom alt anna, bla ein tur på Møsvatn for alle frivillige,  planla eg hundepass, vatning og stell av hage og mengder med blomster når eg var borte, garderobe til TV opptaka og sommarferie i denne perioden. Om to veker var det å suse avgarde til Hølen i Vestby kommune. Og ha kufferten fylt med passande klær.

Døtre heia på mor. Tenk om det blir deg mamma? Vil du ha Rolf? Er han mannen for deg?

Mange spørsmål dukka opp. Dei var det ikkje mogleg å ha svar på dette tidspunktet. Men hvis ein ikkje vågar å satse og gje av seg sjøl, ja då blir det aldri gevinstar heller. Og gammal som eg er,  har eg hatt mine ting, og var fullt klar over at eg kunne fort bli sendt heimatt. Men eg gleda meg verkeleg til å bli meir kjent med Rolf og å sjå korleis det såg ut i heimen. Eg er ganske oppteken av interiør og hus. Og likar at ting er på stell. Rot og griseri er ikkje noko for meg. Eg legg merke til dei fleste detaljar. Så tenk om det ser heilt forferdeleg ut i heimen der? Er det reint og ordentleg på kjøkkenet? Og korleis er Rolf i sine heimlege omgivelsar. Og kva med dottera hans? Ville ho vera ok? Alt dette skulle eg få greie på om bare nokre dagar.

Sommarfuglar i magen var det, men om det var pga Rolf eller om det var spenninga over det som skulle skje? Det visste eg ikkje då. Og for å få sjå korleis dette går må de nødt til å fylge med neste veke.