Bunad og bikkjer

Etter dagar på reise var det godt, som vanleg, å vakne opp i si eiga seng. Det er godt å ha ein heim å koma heim til. Etter å ha tilbringa nokre dagar i det store utland set eg ennå meir pris på heime.

Når eg kom til Seljord seint i går kveld rakk eg å hente heim ein av hundane mine, Dennis. Han er ein Bichon Havanaise som snart er to år. Han kjenner ingen han er såååååå glad i som meg. Vanlegvis så trur eg han tenker at ho må ha «daua» som har vore borte frå meg så lenge. Men eg og Dennis er superheldige. Ei flott venninne har teke godt vare på han heile veka eg har vore på reise. Etter å ha hoppa, logra, slikka og meire slikka rigga me to oss til i sofaen og gjekk gjennom TV program og aviser. Og kunne vera oppe halve natta fordi du ikkje må stå opp tidleg dagen etter er ein fin ting. Og eg måtte ikkje stå opp til noko spesielt i dag.

Dina, den andre hunden min, er godt vaksen og eit elskeleg vesen. Ho har fleire barnepiker/hundepassarar. Av og til kan det nesten vera litt slåsskamp om å ta vare på henne når eg er borte.

Nå har ho tilbringa veka i Flatdal på ein fin bondegard med mi eldste barndomsvennine og mannen hennar. Der har ho nok blitt fora med litt godsaker som svinestrimlar og bondekost i staden for det medbrakte tørrforet. Nettene har ho tilbringa i dobbeltsenga mellom husets vertskap. Og om dagane har ho fått luftetur etter luftetur eller ligge i fanget. Snakk om å ha det fint. I tillegg blei ho kjørt heim til meg av venninna mi i dag. Det er iallefall ekstraservice. Og til tross for all denne «luksusen» ser eg at også ho synes at det aller beste er å koma heimatt til mor.

Heldige meg som har både venner og hunder.

Dagen i dag har gått med til å pakke opp kuffertar, vaske klær og handle inn litt mat til kjøleskåpet. Og så har eg funne fram  den finaste finstasen, den vakre Øst-Telemarkbunaden min. Eg skal nemleg til Flatdal i kyrkja i morgo i gullkonfirmantjubileum! 50 år. Det er ikkje til å fatte at det er gått femti år sidan eg endeleg blei konfirmert. Det var ein skikkeleg milepel. Då kunne eg gå på bygdefestar! Det var liksom målestokken den gongen.

Me var eit stort kull av denne fine 52årgangen. Det blir spennande å sjå kven som kjem i morgo. Mange er flytta ut og bur langt unna. Men mange bur også i nærområdet.

Bildet er lånt frå Wikipedia

Etter messe skal me på Nutheim Gjestgiveri til mat og drikke og hyggeleg prat med dei me ikkje har sett på så mange år.

Kvar gong eg skal kle meg i bunad er det alltid litt leiting etter sølv, skjorte, bunadsko osv. Men etter litt gymnastiske øvelsar opp og ned på stol for å sjekke dei øverste hyllene i kleskåpet, var alt på plass. Skjorta er nå stryka, alt lagt fram og gjort klart. Vekkarklokke er sett på. Så i morgo er det bare å stelle seg og hoppe rett i stakken og glede seg til å treffe gamle kjente.

Bildet er lånt frå Visit Telemark

For ei avslutning i flotte Portugal

Vasco da Gama broa

Så er turen snart slutt. Heime ventar strieskjorte og havrelefse. Men det er greit det og.

 

Dagen i dag har vore begivenhetsrik med reise ned til fiskebyen Costa Bela på Arrábidahalvøya sør for Lisboa. Vi kjørte over den berømte 18 km lang Vasco da Gama broa. Dette er ein av europas lengste hengebroer. Vi passerte byen Setubal, ein fiskelandsby som i  dag er  ein industriby med produksjon av muskatvin, marmelade og sardiner.  Og vi besøkte ein fabrikk som laga keramiske flisar.

Frå produskjonen i fabrikken me besøkte

Bussen tok oss gjennom ein nasjonalpark med nydeleg utsyn over Atlanterhavet

Vi kom ned til byen Sesimbra som er ein travel liten fiskelandsby med nydeleg sandstrand og flott klima. Her fiskes blekksprut, sverdfisk og sardiner. Heilt nede ved havet blei vi servert ein uforgløymeleg fiskelunsj på restauranten Ribamar som hadde blitt tildela Michelengstjerner i årevis.

Her var alt av ypperste klass. Vi var samla utendørs under soltak på langbord.

Vi fekk servert sverdfisk til hovedrett. Og det var nydeleg. Forretten vart servert i eit skjell og bestod av nydeleg fiskesaus med reker og andre godsaker i. Til dessert fekk vi panacotta. Og utmerket vin blei servert til.

Dette er kanskje turens beste måltid.

Vi fekk ein times tid etter maten før bussen returnerte heimover. Eg tok ein tur på den nydelege sandstranda. Tok av sandalar og fekk varm sand og bøljer mellom tærne. Sola steika frå skyfri himmel.

Vel heime på hotellet var det tid til avslapning ved bassenget med ei bok. Så var det å pakke kuffert, vaske hår og gjera seg klar til siste kveld i Cascais. Og det blei ein «høgdare» på fadorestaurant med vakker fadosang og nydeleg mat. Her var det varm chevreost til forrett, nydeleg mør biff med tilbehør til hovedrett og brownies med is til dessert. Og sjølsagt den beste vin til alt dette.

Vi for heim og nå sit eg i senga og bloggar, pakkar og memorerar.

Atter ein gong har Norsk tur visa at dei leverer varene.

Vi har fått opplevelsar i fleng og ikkje minst har det vore eit utruleg triveleg selskap å reise sammen med. Og portugiserane er eit hyggeleg og flott folkeferd.

Eg håpar det blir reprise med flotte folk neste haust også til nye reisemål.

Adeus Cascais. Fine minner å ta med heim dette.

Nordover – ein ny dag med opplevingar

Enda ein flott dag er snart unnagjort her i Portugal.

I dag for me avgarde nordover til byen Obidos som ligg vel ein times kjøring frå Cascais. Det var som ein eventyrby. Tida har stått stille her sida middelalderen. Det er ein av dei mest besøkte serverdighetane i Portugal. Høge bymurar omkransar den vesle byen med ei trong gate som endar ved torget.  Maurerne grunnla byen. I dag står den på UNESCOs liste over freda område.

dav

nor

cof

oznor

cof

cof

cof

Når me var ferdige her i Obidos for med vidare til landsbyen Bombarra. Her var det besøk på vingarden Quinta do Sanguinhal.

Her hadde familien drive vinproduksjon  sidan langbestefar starta opp på 1870-talet. Me fekk fylje med inn i produksjonslokala som var dei same som  ved oppstarten. Alt blei gjort på gamlemåten. Dei store eiketønnene var bygd inne i lokalet og hadde ligge der i generasjonar. Me høyrde om brandy, vin og grappa.

cof

oznor

cof

Me fekk helse på bestemor på garden som var 99 år. Sprek og vakker som bare det.

Dagens generasjon fortalade med innlevelse og pasjon om korleis dei dreiv  her i dag. Me var ute i marka og smaka på muskatdrue. Søt og god. Så var det vinsmaking før heimlaga lunsj. Sju slag vin smaka me. Alle var gode vinar. Me lærde og å skåle på portugusisk. Saúde!

Mor på vingarden stod på kjøkkenet og kokkelera. Fyrst fekk me servert ei nydeleg grønnsaksuppe. Så var det litt ost, chorizo, pai med spinat inni til forrett. Og svinekjøtt i ein kraftig saus som var litt koreander i. Alt var aldeles nydeleg. Me fekk velge vin og kor mykj inntil maten. Det var heilt fantastisk. Eit lite dessertbord med dessertvin til. Tilslutt kunne me kjøpe med oss kvalitetsvin heim. Eg kjøpte med meg nokre flasker som skal embaleras godt og pakkas i kufferten. Det blir fint å skåle med i dei mørke haustkveldane som ventar om nokre dagar når me snur nesa heimover att. Men fyrst er det middag på hotellet i kveld og ein ny opplevelsesrik dag i morgo.

Saúde folkens!

 

Jakta fortsett – Blomster og bønder

Så er det kjent. Eg er ein av friarane Rolf vil ha med seg vidare. Eg er stolt over at han valgte å ha meg med vidare.

Denne innspelingsdagen var lang og slitsom. Spenninga var stor mens me venta på at bonden skulle ta sine valg. Det er alltid trist å sei ha det til fine folk som du har hatt det hyggeleg sammen med. Alle me seks som fekk blomster og som skal få bli med på gruppedate syns det er trist at Sissel, Marianne, Angela og Ingeborg måtte reise heim. Men slik er det. Me fekk ikkje sagt ha det til kvarandre ein gong. Travelt og regi på alt. Me seks som gjekk vidare skulle intervjuas og tida var knapp. Dei som ikkje blei med vidare såg me ikkje meir til. Men eg veit at dei sit heime og fylger spent med på korleis det går vidare.

Nå er det gruppedate som står for tur. Kva finn Rolf på? Kva skal  me prestere og korleis får me anledning til å snakke litt med Rolf på egenhånd uten alle dei andre friarane er med?  I løpet av denne dagen skal me seks bli til fire. Og det er klart at alle har lyst til å bli med vidare. Det er spennande for det fyrste og så er det jo snakk om ein får noko følelsar for bonden da. Og det er i allefall litt tidleg for meg å sei noko om. Men de som sit heime må bare koble opp på TV2 neste måndag for då fortsett spenninga.

Ha ein fin kveld.

 

Sintra og Cabo da Roca

Palácio da Pena. Bildet er lånt av Agnes Sciubak. Takk.

Etter ein god hotellfrokost var me klare for nye opplevingar. I dag gjekk turen til Sintra og Cabo da Roca. Sintra har vore ein favorittstad for spanske kongar og arabiske fyrstar i hundrevis år. Der er det vakre slott og palass. Palácio de Pena er eit eventyrslott som ligg på ei av høgdene over byen. Nokon blei med på tur inn i slottet, andre vandra rundt i tronge gater og smug blant haugevis av andre turistar.

Eg vandra rundt i byen. Eg fekk handla litt gåver og fekk tid til ei kald øl på ein kafé i eit trongt smug saman med hyggelege folk.
Tilbake i bussen var me på veg til lunsj på ein lokal restaurant med kortreist mat. Spekeskinke og melon med ein skarp ost var forrett, kalvekjøtt med nydeleg kortreiste grønnsaker i salat til hovedrett. Me avslutta med nydeleg nøttekake med masse kaloriar. Og så var det god vin til dette.

Så tok me vegen ut til kysten og det vestlegaste punktet i i Europa ut mot Atlanterhavet. Cabo da Roca. Høge bølger mot skarpe knausar var det her. Og i dag noko tåke over havet. Det yrde av andre turistar som i ei maurtue. Men vakkert var det.

Heime att på hotellet kosa eg og Agnes oss med eit glas med bobler i. Det var ikkje gale det! Men det var så varmt på terassen at eg snart var ikledt badedrakt og låg ved bassenget og kosa meg i ettermiddagssol med gode venner. Ein rektig flott dag dette.

Snart er ny middag, vin og hygge. Blir sikkert ein strålande kveld.

Men eg må og få med meg Jakten på kjærligheten i kveld. Blir eg med neste veke? Sjå på oss i kveld så får du svar.

cof

 

 

 

Byen på dei sju høgder

Vel på plass i Portugal med eit fastastisk reisefylge. Fyste dag er snart unnagjort.

Lisboa er bygd på sju høgder ved munninga av elva Tejo.

Når me flaug inn over byen i går ettermiddag for me over Kristusstatuen. Dette er ein kopi av den som står i Rio de Janeiro. 28 meter høg.

Ikkje dårleg utsikt frå hotellrommet

Me er vel installert på hotellet Eurostars i Cascais. Ein flott by ein knapp times kjøring frå Lisboa. Hotellet er heilt nytt og med vakker beliggenhet ut mot havet. Me hadde ein pangstart i går kveld på hotellet med samling i baren etter middag til langt på kveld. God stemning og folk som verkeleg byr på seg sjøl. Så dette blir ein fin tur.

I dag har med blitt frakta rundt i buss. Me har fått med oss Belemtårnet som er eit stolt landemerke og Portugals stoltaste festning. Me har besøkt oppdagarmonumentet i Belem. Vakkert. Dette er viet dei store oppdagarane som Portugal hadde mange av. Det er Vasco da Gama, Henrik Sjøfareren og Magellan for å nevne nokon.

cof

dav

sdr

ozedf

cof

Me  hadde ein nydeleg lunsj, eller middag kallar me det der eg kjem frå, på ein hyggeleg restaurant i sentrum av Lisboa.

cof

cof

Og tidleg kveld har me bruka ved poolen ved bassenget. Damer i badedrakt, herrer som serverer sprudlevatn. Kan det bli bedre?

Etter ein varm dusj er me klare for nok eit godt måltid og kanskje ein ny kveld med skrøner og godt selskap.

Og i morgo ventar nye opplevingar.

Får eg blomster av Rolf?

Nå er det snart ny veke og neste episode av Jakten på kjærligheten er klar til sending måndag. Spennande dette.

Eg kan sjølsagt ikkje røpe noko om resultatet når Rolf nå skal dele ut blomster til dei friarane han vil ha med seg vidare på gruppedate. Fire flotte damer må forlate Hoel gård og Jakten på kjærligheten denne måndagskvelden. Blir det meg?

Spenninga for oss friarane var til å ta og føle på denne ettermiddagen på nydelege Hoel gård. For den som må heim blir det slutt på moroa, og for dei som blir med vidare til gruppedate vil det også bli et savn at nokon har forlatt Hoel gård.

Her er me alle samla før Rolf kjem og vel med seg seks damer vidare til gruppedate.

Eg håpar du vil sjå på oss på måndag. Rolf delar ut blomster, nokon seier farvel, nokon er lykkeleg for å bli med vidare til gruppedate.

Sjøl er eg i Portugal og har lasta ned appen til TV2 Sumo slik at eg kan fylje med på kva var det eg sa egentleg? Og kva sa dei andre? Og kva seier Rolf om alt sammen?

Fylg med du og!

PS: Eg har fått mykje tilbakemeldingar om finkjolen min. Bare så det er sagt: Mest heile garderoben eg stiller med er kjøpt i dei hyggelege butikkane i Seljord.

Kjolen er frå Evelyns Magasin AS, Adax veske frå Frøken Fin AS, Hógl sko kjøpt hos IZI sko & klær.

Ein får det meste i Seljord.

 

 

 

 

Speeddate og sommerkjole

Dagen i dag har vore kjempetravelt for meg. Mykje aktivitet på dagen og møte i kveld. Eg var ikkje heime att før Jaktenepisoden var over. Men kva gjer vel det når ein kan ta opp programmet og sjå det når det passar.  Nå seint i kveld kosa eg meg med å sjå korleis fyrste dagen av innspelinga blei. Nokre overraskelser var det. Den eine etter den andre friarane gjorde unna sine 5 minuttar med bonden. Interressant  å sjå kor ulikt folk disponerer tida si. Nokon sang seg gjennom tida.

Og moro å høyre kva Rolf syns om damene.

Det var ganske iskaldt å gå rundt i sommerkjole kan eg forsikre. Men alle vil vel vera fine når dei skal på date. Så det var bare og hakke tenner og finne fram smilet. Innimellom alle opptak og intervju og venting drakk me kaffe, prata, lo, drakk meier kaffe og vart intervjua etter tur heile dagen. Når me endeleg var ferdige med speeddaten, var eg iskald.

Nokon av jentene hadde eit utruleg godt humør. Og det ga god stemning. Me blei en fin gjeng.

Etter endeleg å ha treft Rolf var inntrykket at det var ein likandes kar. Noko meir fekk eg ikkje ut av det korte møte.

http://www.tv2.no/v/1231478/

Og ikkje alle friarane kom med på TV. Det er jo fint at ingen gjekk ut i kveld. Då får sjåarane anledning til å fylgje alle på gruppedaten.

Eg skal ut på ein gruppetur til veka. Skal pakke kufferten og putte oppi sommertøy. Den blomstrete kjolen er ein favoritt. Men nå har det vore så  mykje reklame for Jakten på kjærligheten i lokalaviser og TV. Og eg har på den blomstrete kjolen. Den er nesten blitt utslitt. Så eg konkluderte med at nå må folka eg reiser med sleppe å sjå den meir. Så favoritten blir att i skåpet.

Og det betyr at neste episode av Jakten på kjærligheten skal eg få med meg sitjande i senga på hotellrommet i Portugal. Og det blir spennande då folkens. Får eg bli med bonden vidare? Ja, fylg med neste måndag på gruppedaten så får du svar.

Ha ei god natt.

 

 

Nå startar jaktsesongen

Eg ser at eg har ikkje publisera noko her sidan reisa mi til Georgia i slutten av mai. Og litt av grunn til det er at tida ikkje har strekke til i sommar.

Etter Georgiaturen var det bare ein måned før sommarferien skulle ta til. Og det har vore ein litt uvanleg sommar for meg.

Nokre dagar før 17. Mai satt eg på kontoret om ettermiddagen og skulle logge meg ut av PC’n då Katarina Flatland smilte til meg frå skjermen og fortalde at nå er det bare ein dag igjen hvis du vil sende et brev til ein av bøndene i Jakten på kjærligheten. Og Jakten på kjærligheten er visst eit program som har rulla over norske TVskjermar i 13 sesongar. Og eg har aldri sett eit einaste program! Men noko av dei bilda som rulla over PC skjermen min denne ettermiddagen i mai, fatta mi interesse. Og det var bonden Rolf som fortalde litt om seg sjøl og kvifor han var med her. Han sat med ein pus i fanget og smilte med augo, såg veldig triveleg ut, og høyrde fornuftig ut og.

Ei av mine svake (og av og til sterke) side er mangel på impulskontroll. Eg er kjapp, nysgjerrig og uredd. I løpet av ein times tid denne ettermiddagen spela eg inn ein liten videosnutt, skreiv et brev som for avgarde nesten før eg rakk å tenke. Så for eg heim og parkera alt saman. Men før eg nesten var ferdig med morgonkaffe dagen etter fekk eg telefon om at eg var registrert og at bonden i løpet av 10 dagar ville plukke ut 10 friarar dersom han var blant dei 4 som fekk flest brev. Eg fekk grei informasjon. Om kva dette gjekk ut på og tenkte vel  ikkje meir på dette.

Bare få dagar seinare drog eg til Georgia med massevis av opplevelsar og ikkje tid til å bruke energi på bønder. Men ikkje mange dagar etter heimkomst fekk eg beskjed om at eg var ein av 10 friarar til Rolf. Å hjelp! Dette var altså konsekvensen av å trykke på sendknappen før ein tenker nøye igjennom  tinga. Eg sette sjølsagt pris på at eg var blant dei utplukka, men takka høfleg nei. Eg ville ikkje på TV likevel, og iallfall måtte døtre og barnebarn, både store og små vera komfortable med at besta på 65 plutseleg skulle på jakt etter kjærleik. Og i tilegg på TV. Produksjonsselskapet synes absolutt eg skulle bli med, dette er et snilt realityprogram sa dei. Etter ein prat med mine fornuftige døtre, som synes det hadde vore veldig triveleg at mamma fekk seg ein venn, så var konklusjonen frå dei: «Kjør på mamma». Og vips så var det avgjort!

Det blei plutseleg travelt for ei bestemor i full jobb og med to bikkjer som ikkje kan vera overlatt til seg sjøl for lenge av gongen. Og det er ikkje alltid like lett å tigge etter hundepass. Feriedager hadde eg rikeleg å ta av, så det var ikkje problem. Eg laug på meg kurs og barnevaktoppdrag. Og venner sa ja til hundepass.

Det er sjølsagt ganske strenge reglar for deltakarar i slike program. Ikkje mange kunne informeras. Men ein kollega måtte involveras og ein hundepassar.

Spent og med kufferten full av antrekk sala eg på og for avgarde til Mjøstraktene. Og på vakre Hoel gård heilt ned til Mjøsa fekk eg nokre uforgløymelege dagar. Det var som å vera i ei boble. Me var samla 40 friarar og sikkert like mange produksjonfolk frå FremantleMedia og TV2.

Og for nokre folk! Alle profesjonelle til fingerspissane og så hyggelege og tålmodige. For oss friarane som var litt vaksnare enn dei andre var det ingen ting som føltes som om me var «gamle» damer. Nei me fekk topp service på alle måtar. Me var i opptak i opp mot 12 timar kvar dag og slitne som bare det. Men betjeninga på Hoel gård stod på, servera nydeleg mat og gjorde sitt aller beste for oss. Bare å få tilbringe tid i slike omgivelser er nok til at eg aldri angra et sekund på å bli med.

http://www.hoel-gaard.no/

Nå var det klart for 10 flotte damer  å tevle om ein mann. Me blei gode venner og innimellom blei me minna på kvifor me var her. Det var mykje venting, frysing og mykje humor og latter.

TV innspelinga er unnagjort. Nokon går av med seieren. Og det er utruleg spennande å sjå alt på TV. Det vanskelegaste har vore å halde alt dette hemmeleg heile sommaren og til nå. Så for meg er det godt at det endeleg er i gang.

Den fyrste episoden er sendt og nå blir det bare for meg og forhåpentleg mange der ute å vente på måndagskveldar kl 20 for å sjå korleis eg og dei andre greier oss.

Etter kvar episode vil eg legg ut litt her på bloggen min om opplevelsane rundt dette. Eg håpar du vil følge meg her og på Instagram madamanne52.

Ha ein fin kveld.